W dawnych czasach, w epoce ciemnogrodu i kołtuństwa, matki straszyły swe pociechy czarnym ludem, który — jeśli będą niegrzeczne — przyjdzie i je zje. Dzisiaj za taką rasistowską propagandę można trafić za kratki, bo postępowa nauka przełomu wieków wykluczyła ponad wszelką wątpliwość fakt istnienia kanibalizmu w kulturach pozaeuropejskich. Mit zamorskich ludojadów został obalony, jednakże demoliberalni władcy świata, którzy ogół społeczeństw zwykli traktować jak dzieci — i to dzieci upośledzone na ciele i umyśle — pospiesznie wynaleźli potwora, groźbą nadejścia którego pragną zmusić maluczkich do pozostania pod swą cierpliwą i szczodrą opieką.

Współczesnym Frankensteinem stał się w propagandzie nowego wspaniałego świata nacjonalizm. A czym jest w rzeczywistości? Dla nacjonalizmu ideologicznym aksjomatem jest uznanie możliwości zgodnego rozwoju w ramach wspólnoty narodowej jednostek i grup społecznych. Jego naczelnym zadaniem jest praca nad scalaniem zbiorowości. Wspólnota nie jest tu traktowana jako mechaniczna suma jednostek. Jest całością, w której każdy — realizując swe cele — zarówno korzysta, jak i wzbogaca swoje życie o dokonania innych ludzi. Dążenie do naturalnej harmonii, to zasadnicza cecha nacjonalizmu...

Całość w Dzienniku Narodowo-Radykalnym Nacjonalista.pl