Nie jesteśmy zwolennikami neokonserwatywnych tez o „zderzeniu cywilizacji” oraz wrzucania wszystkich wyznawców islamu do jednego worka. To zostawiamy nawiedzonym prawicowcom i ludziom z IQ żaby. Przypomnijmy, iż w 2014 roku polscy narodowi radykałowie zabrali głos w sprawie haniebnego ataku na społeczność polskich Tatarów w Kruszynianach. Chcemy teraz przybliżyć sylwetkę niezwykłego człowieka, który pokazuje bogactwo polskiego nacjonalizmu.

Jerzy Korycki urodził się 12 sierpnia 1912 r. w Klukowie. Wywodził się z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca), osiadłej na Litwie w XVI wieku. Przydomek i literacki pseudonim „Edigey” przyjął od imienia jednego z wodzów Złotej Ordy – Edygeja. Skończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, zaś w trakcie studiów związał się z ruchem narodowym. Był członkiem Obozu Wielkiej Polski, zaś po jego rozwiązaniu wstąpił do Obozu Narodowo-Radykalnego. Jako jeden z pierwszych trafił do Berezy Kartuskiej – został wysłany transportem wraz z Henrykiem Rossmanem, Bolesławem Piaseckim, Włodzimierzem Sznarbachowskim, Janem Jodzewiczem i Zygmuntem Dziarmagą. Po uwolnieniu związał się z ONR „ABC”.

Po II wojnie światowej pracował okresowo w dziennikarstwie, lecz został zwolniony ze względu na przeszłość polityczną i zatrudniony w sporcie jako trener wioślarstwa. W 1963 r. zadebiutował jako autor popularnych powieści i opowiadań kryminalnych (napisał ich blisko 50), które pisał pod pseudonimem Edigey. W krótkim czasie stał się jednym z czołowych autorów tzw. polskiej powieści milicyjnej. 24 sierpnia 1983 roku Jerzy Korycki zginął tragicznie w wypadku samochodowym. Zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany na Muzułmańskim Cmentarzu Tatarskim w Warszawie.

Dziennik Narodowo-Radykalny Nacjonalista.pl