Tekst jednego z ojców francuskiego rewolucyjnego nacjonalizmu, który 21 maja 2013 roku popełnił samobójstwo przed ołtarzem głównym katedry Notre-Dame w Paryżu w proteście przeciwko destrukcyjnemu Systemowi. Pomimo iż liczy on sobie kilkadziesiąt lat, nie stracił wiele na aktualności, a spostrzeżenia Vennera, choć pisane z perspektywy francuskiej, mają wymiar uniwersalny.

***

Błędy opozycji narodowej

W działaniach podjętych po klęsce z kwietnia 1961 r. (tzw. „pucz generałów”) użyto nowych środków. Zmobilizowano większą liczbę bojowników i zdecydowanie ruszono drogą przemocy i działań nielegalnych. Ta transformacja form walki nie zmieniła jednak fundamentów wcześniej stosowanych metod. Pozostały one w zgodzie z charakterystyką walk „narodowych” znaczonych aktami odwagi i godnymi pożałowania klęskami.

W roku 1917 Lenin zaryzykował klęskę na wojnie by stworzyć warunki do przeprowadzenia rewolucji bolszewickiej. Franco zaznaczył swe przywództwo nad powstańcami w 1936 r. rozkazem egzekucji swego kuzyna który mu się sprzeciwiał. Oto dwa przykłady działań odmiennych niż te podejmowane przez „narodowców”.

Kontrastująca z nim odmowa faktycznego przeniesienia działań do metropolii 22 kwietnia 1961 r. jak i krwawa i pozbawiona efektów paryska demonstracja z 6 lutego 1934 r., stanowią przykłady mentalności „narodowców.”...

Całość w Dzienniku Narodowo-Radykalnym Nacjonalista.pl