W Imię Ojca i Syna, i Ducha świętego. Amen.

Umiłowani bracia!

Pozwólcie, że zanim zacznę, skieruję do was kilka słów z okazji tej pięknej ceremonii, aby podziękować tym wszystkim spośród was, którzy przyczynili się do tej uroczystości. Ja sam miałem zamiar uczcić mój jubileusz kapłaństwa w skromnym prywatnym gronie wokół ołtarza w Ecóne. Ale umiłowany kler z Saint-Nicolas-du-Chardonnet i drodzy kapłani z mojego otoczenia tak gorąco zapraszali mnie i prosili, abym pozwolił tym wszystkim, którzy tego pragną, przyłączyć się do mojego dziękczynienia i mojej modlitwy z okazji jubileuszu kapłaństwa, że nie mogłem odmówić. I dlatego jesteśmy tu dziś zjednoczeni, licznie zjednoczeni, przybyli zewsząd, z Ameryki, ze wszystkich krajów wolnej, jeszcze wolnej Europy, na tym jubileuszu kapłaństwa.

Jak nazwać to spotkanie, tę manifestację, tę ceremonię? Hołdem, hołdem waszej wiary dla katolickiego kapłaństwa, dla katolickiej Mszy świętej. Naprawdę wierzę, że powodem waszego przybycia tu było zamanifestowanie waszej miłości do Kościoła katolickiego, do najcenniejszego skarbu, do najwznioślejszego daru, jaki Bóg dał ludziom, do kapłaństwa, do kapłaństwa dla ofiary, dla ofiary Naszego Pana, która jest kontynuowana na naszych ołtarzach. Dlatego tu przybyliście. I właśnie dlatego jesteśmy dziś otoczeni tymi wszystkimi umiłowanymi kapłanami, którzy również zewsząd przybyli. Przybyliby jeszcze bardziej licznie, gdyby dziś nie wypadała niedziela, a zatem zatrzymały ich obowiązki ich urzędu, odprawiają bowiem Msze święte w miejscach swej posługi. Sercem są jednak z nami; powiedzieli nam to wyraźnie.

Chciałbym wam teraz, jeśli pozwolicie, przybliżyć obraz tego wszystkiego, czego sam byłem świadkiem w ciągu mojego życia na przestrzeni połowy stulecia; chcę wam bowiem uświadomić dobitnie znaczenie, jakie ma katolicka Msza święta w naszym życiu, w życiu kapłana, w życiu biskupa, w życiu Kościoła...

Całość w Dzienniku Narodowo-Radykalnym Nacjonalista.pl