Trwająca na terenie Ukrainy wojna, która już spowodowała ogrom zniszczeń, cierpienia i śmierci niewinnej ludności cywilnej nie jest, co należy zdecydowanie podkreślić, wojną Rosji z Ukrainą. Na ziemi ukraińskiej trwają zmagania upadającego imperium rosyjskiego i poszerzającego strefy wpływu imperium amerykańskiego, wzmocnionego wsparciem nowego podmiotu porządku pojałtańskiego – centralistycznego molocha pn. Unia Europejska. W tej wojnie ofiarami są Ukraińcy, którzy wbrew sobie zostali wybrani jako element testowy imperialnej polityki USA. Stali się amerykańską tarczą, do której strzela rosyjski snajper.

Moralna i polityczna odpowiedzialność za wybuch tej wojny jest więc oczywista: ponoszą ją Stany Zjednoczone, dążące do poszerzenia strefy wpływów i kontroli militarnej w Europie; Unia Europejska, która od lat korumpowała ukraiński establishment, przysposabiając ten kraj do pozbawienia go krótkotrwałej niepodległości; oraz Rosja, która zna tylko jeden sposób uprawiania polityki międzynarodowej – militarną przemoc.

Budowana w przestrzeni medialnej wizja wojny, jako zmagania rosyjsko-ukraińskiego jest w sensie faktycznym fałszywa. I my, polscy nacjonaliści nie zamierzamy w tej wojnie jako strona konfliktu uczestniczyć. Nie będziemy mięsem armatnim obcych nam dążeń. Mówimy to jasno: interesy amerykańskiego imperium nie są naszymi, podobnie jak interesy Rosji czy Unii Europejskiej naszymi również nie są. Wręcz przeciwnie: każda polityka imperialna czy quasi-imperialna, każda próba narzucenia jakiemukolwiek krajowi jakiegokolwiek nadzoru sił z własnego nadania sytuującego się w roli Demiurga wywołuje nasz stanowczy sprzeciw i opór. O tych, zaś, którzy próbują w najprzeróżniejszych, sprzecznych z elementarną logiką umysłowych łamańcach zaangażować Polaków do bezpośredniego udziału w tym konflikcie, można by powiedzieć kolokwialnie, że są pożytecznymi idiotami, tyle tylko, że pożyteczni nie są na pewno.

*

Propagandowy wylew fałszywych obrońców Ukrainy, medialnie zdeklarowanych „wrogów putinowskiej Rosji” pokazuje, jak potężna jest hipokryzja i zakłamanie politycznego establishmentu i kojarzonych z nim środowisk śmieciowych. Kiedy w 2015 r. rząd moskiewski (Raport „Neonazizm. Zagrożenie dla praw człowieka, demokracji i rządów prawa”) ogłaszał krucjatę przeciwko „europejskiemu faszyzmowi” i wskazywał cele do politycznej likwidacji (np. w Polsce było to Narodowe Odrodzenie Polski), putinowską narrację chętnie podchwytywały i zaczęły realizować w naszym kraju środowiska „demokratyczne” wszelkich odcieni. W mediach wzmogły się ataki na polskie formacje narodowe, a do działań praktycznych rzucono aparat bezpieczeństwa, prokuratury i sądy. Kiedy zaś w samej Rosji zaczęły się masowe prześladowania tamtejszych nacjonalistów, sprzeciwiających się imperialnej i wojennej polityce Rosji – żadni z tych „demokratów” w obronie represjonowanych nie stanęli, niektórzy zaś entuzjastycznie wyrażali swoje zadowolenie ze skuteczności rosyjskiego aparatu represji. Dzisiaj mienią się „przeciwnikami Putina”, mimo że jego ideologiczno-polityczne wizje wspierali i do ich upowszechnienia w Polsce znacząco się przyczynili.

Dla porządku przypomnijmy: Narodowe Odrodzenie Polski zawsze zdecydowanie stawało i staje w obronie antyglobalistycznych i narodowych, wolnych od szowinizmów formacji politycznych, także rosyjskich i ukraińskich, represjonowanych przez rodzime „demokratyczne” reżimy – bez względu na to, czy ich faktyczni sternicy zasiadają w Moskwie, Brukseli, Waszyngtonie lub Tel-Avivie.

*

Zadaniem świadomych i odpowiedzialnych sił politycznych w sposób oczywisty winno być zatem dążenie nie do eskalacji konfliktu – bo wojna to nie zabawa, a ofiary wśród ludności cywilnej są prawdziwe, nie wirtualne – lecz do jego zakończenia. Nie można zostać obojętnym na tragedię mieszkańców Ukrainy. Naszym sąsiadom zza wschodniej granicy, ofiarom obcej i wrogiej ich wolności polityki mocarstw należy się pełne wsparcie humanitarne – i Narodowe Odrodzenie Polski w takich akcjach pomocowych bierze udział od początku konfliktu.

Ważnym elementem tych działań jest wsparcie dla wojennych uchodźców: kobiet, dzieci, osób starszych, chorych i rannych oraz ich opiekunów, którzy do końca czasu trwania konfliktu powinni liczyć na możliwość schronienia w Polsce. Ich pobyt wymaga jednak całkowitego sformalizowania (rejestracja, czasowe, odnawialne wizy uchodźcze) – jesteśmy bowiem świadkami wykorzystywania tzw. kanału ukraińskiego do przenikania do Europy nielegalnych imigrantów, bezwzględnie żerujących na szczerej chęci niesienia pomocy ludziom w ich tragicznym losie.

Oświadczamy jednak stanowczo, że za niedopuszczalne i haniebne uważamy – w kontekście sytuacji na Ukrainie – wszelkie próby przemilczania tragicznych dla Polaków wydarzeń z przeszłości i narzucanie przez establishment medialno-polityczny cenzury na bolesne polskie doświadczenia historyczne. Prawda jest prawdą i nie można jej „zamrażać” czy zakazywać w imię chorej optyki „niedrażnienia”. To znieważa pamięć pomordowanych i jest łajdackim brakiem szacunku dla całego Narodu. Zbrodnia pozostaje zbrodnią bez względu na bieżące uwarunkowania polityczne.

*

W sposób oczywisty dążyć należy, i temu podporządkowane winny zostać wszystkie wysiłki polityczne, do osiągnięcia stanu stałego pokoju. Narodowe Odrodzenie Polski wskazuje tu konieczność następujących działań:

Krok pierwszy: zakończenie zmagań militarnych na terenie Ukrainy nastąpić może poprzez zapewnienie obu walczącym potęgom (USA-Rosja) gwarancji braku bezpośredniego wzajemnego zagrożenia. Oznacza to konieczność wycofania wojsk rosyjskich z Ukrainy i przesuniecie jej ofensywnych sił lądowych na linię Donu – i jednocześnie usunięcie wszystkich lądowych sił ofensywnych USA (w tym tych działających pod szyldem NATO) za linię Łaby. Tylko to trwale zakończyć może wojenny konflikt bezpośredni, nie narażając USA i Rosji na poczucie utraty kontroli interwencyjnej (polityczny teren sporny pozostaje wciąż w zasięgu operacji lotniczych).

Krok drugi: natychmiastowe wycofanie się Brukseli z dążeń do zajęcia Ukrainy, Gruzji i Mołdawii. Rozszerzanie centralistycznych ambicji Brukseli jest prostym zaproszeniem do kolejnych konfliktów o wymiarze ponadnarodowym. Proces deimperializacji powinien objąć również Białoruś, ze ścisłych związków z którą (budowanych na kształt UE) Rosja winna się wycofać. Rezygnacja z politycznych aspiracji imperialnych nie oznacza zawieszenia kontaktów gospodarczych w regionie, wręcz przeciwnie – nadaje im czysto pragmatyczny charakter.

Krok trzeci: Rozpoczęcie fazy Terra Libertatis - stworzenia pasa niepodległych państw europejskich, wolnych od politycznej kontroli sił imperialnych (Rosji, UE i USA), oddzielających je od siebie. W pierwszym rzędzie TL powinna objąć kraje postkomunistyczne, w których – pomimo wieloletniej brukselskiej propagandy – zrozumienie wagi i potencjalnej siły państwa narodowego wciąż jest żywe. Oznacza to odejście od politycznej zależności od Unii Europejskiej, której charakter – jeśli ma w jakiejś formie przetrwać – musi ulec całkowitej zmianie. Już w roku 1996 Narodowe Odrodzenie Polski zajmowało jasne stanowisko w tej kwestii: „Nie występujemy przeciwko współpracy międzynarodowej. Nie ma nic złego w tym, że kraj suwerenny zawiera układy (gospodarcze, polityczne, militarne) z innymi państwami czy też blokami państw. To nie układy międzynarodowe są złe, ale utrata możliwości ich zawierania – oraz zrywania. Odrzucamy ideę zjednoczonej Europy nie dlatego, że jest układem międzynarodowym, ale właśnie dlatego, że nim nie jest. Istnieje bowiem zasadnicza różnica pomiędzy umową o współpracy, a pozbawieniem możliwości wyboru – nawet do opuszczenia Unii Europejskiej. (…) Zjednoczona Europa to super-państwo, podporządkowane konkretnym interesom politycznym i ekonomicznym ponadnarodowych ośrodków finansowych. Gospodarka, prawo i polityka poszczególnych narodów są w zjednoczonej Europie wtórne, podrzędne w stosunku do decyzji rządu centralnego” (List otwarty „W obronie Wolności”, 11.04.1996 r.). Poglądy te, potwierdzone wydarzeniami ostatnich kilku dekad, podtrzymujemy. Naszym celem geopolitycznym pozostaje Europa Wolnych Narodów.

*

Postulaty, prezentowane powyżej przez Narodowe Odrodzenie Polski, wydawać się mogą, w obecnej sytuacji, idące za daleko. Nie jest jednak prawdą – jak usiłują przekonywać podrzędni analitycy – iż system czy układ geopolityczny raz ustanowiony, takim pozostaje. Po I wojnie światowej Polska odzyskała niepodległość i zyskała uznanie jej jako państwo nie dlatego, że na to zasłużyła, albowiem w wymiarze ówczesnej (jak i obecnej) polityki międzynarodowej racje moralne nie miały i nie mają żadnego znaczenia. Polska odzyskała niepodległości wysiłkiem wieloletniej pracy politycznej, realizowanej przez stosunkowo niewielką grupę ludzi pod kierunkiem Romana Dmowskiego, który w ostatecznym rozstrzygnięciu – negocjacjach wersalskich – zdołał przekonać, także przeciwników, do koncepcji Niepodległej Rzeczpospolitej i wykazać egoistyczne korzyści płynące z istnienia wolnej Polski dla ówczesnych głównych graczy europejskiej sceny politycznych. Z kolei brak wyrazistej polityki oraz podległość obcym wpływom sprawiły, że po II wojnie światowej Polska – członek zwycięskiej koalicji, posiadający własną armię i zorganizowane elity – została jako Państwo zlikwidowana, a skutki oddania jej przez sojuszników w sowiecką niewolę odczuwamy do dziś. System wersalski zastąpiono porządkiem jałtańskim, który – z braku realizowania poważnych politycznych koncepcji – zmiótł Polskę z politycznej mapy świata.

Zadaniem odpowiedzialnego ruchu politycznego, kierującego się nie wąskim interesem doraźnych zysków propagandowych, a świadomym zaangażowaniem po stronie przyszłości, jest zatem kreowanie wizji rozwiązań optymalnych z punktu widzenia następnych pokoleń i budowania dla nich wsparcia. Tylko to bowiem jest w stanie zmienić świat, nie zaś bezmózgie podążanie za wykreowaną przez propagandzistów wizją świata pozbawionego wolności.

Rada Wykonawcza Narodowego Odrodzenia Polski

Warszawa, 15.03.2022

 *

English version

Some morons accuse us of „Putinism”, other morons of „banderism”. Lovers of looking at the world through foreign glasses cannot understand the obvious fact-we are Polish nationalists and we always put the welfare of Poland and Poles in the first place in the temporal order. As an environment representing the third position in Poland for many years, we supplement our native traditions with the achievements of foreign national – revolutionary movements. In the face of the tragedy of the fratricidal war in Ukraine, we present the position of the National Rebirth of Poland with which we fully identify.

***

The ongoing war on the territory of Ukraine, which has already caused enormous destruction, suffering and death of innocent civilians, is not, it must be emphasized, a war between Russia and Ukraine. On the Ukrainian soil, the struggles of the collapsing Russian empire and the expanding zones of influence of the American empire, strengthened by the support of the new entity of the post – Yalta order – the centralist Moloch under the name of European Union, continue. In this war, the victims are the Ukrainians, who, despite themselves, were chosen as a test piece of US imperial policy. They became an American shield, which is shot at by a Russian sniper.

The moral and political responsibility for the outbreak of this war is therefore obvious: the United States, which seeks to expand its sphere of influence and military control in Europe; the European Union, which for years has corrupted the Ukrainian establishment, leading the country to deprive it of its short-termed independence; and Russia, which knows only one way of conducting international politics – military violence.

The media’s perception of the war as a Russian – Ukrainian struggle is factually false. And we, the Polish nationalists, do not intend to participate in this war as a party to the conflict. We will not be cannon fodder for foreign pursuits. We say this clearly: the interests of the American empire are not ours, just as the interests of Russia or the European Union are not ours either. On the contrary: every imperial or quasi-imperial policy, every attempt to impose on any country any supervision of forces of its own making, acting as a demiurge, provokes our resolute opposition and resistance. Those, on the other hand, who try in the most diverse, contradictory to the elementary logic of mental breakers to involve Poles in direct participation in this conflict, one could say colloquially that they are useful idiots, only that they are not useful for sure.

* The propaganda outpouring of false defenders of Ukraine, the media-declared „enemies of Putin’s Russia”, shows how powerful is the hypocrisy and deception of the political establishment and associated garbage communities. When in 2015 the Moscow government (report ” neo-Nazism. A threat to human rights, democracy and the rule of law”) proclaimed a crusade against „European fascism” and indicated goals for political liquidation (eg. in Poland, it was the National Rebirth of Poland), Putin’s narrative was eagerly picked up and began to implement in our country „democratic” environments of all shades. In the media, attacks on Polish national formations intensified, and the security apparatus, prosecutor’s offices and courts were thrown into practical action. When in Russia itself began mass persecution of local nationalists, opposing the imperial and military policy of Russia – neither of these „Democrats” haven’t stood in defense of the repressed, while some enthusiastically expressed their satisfaction with the effectiveness of the Russian apparatus of repression. Today they consider themselves” opponents of Putin”, despite the fact that they supported his ideological and political visions and made a significant contribution to their dissemination in Poland.

For the sake of order, let us recall: the National Rebirth of Poland has always resolutely stood up and stands up in defense of anti – globalist and national political formations, free from chauvinism, including Russian and Ukrainian ones, repressed by native „democratic” regimes-regardless of whether their actual overlords are in Moscow, Brussels, Washington or Tel-Aviv.

*

Clearly, the task of conscious and responsible political forces must therefore be not to escalate the conflict – because war is not a game, and civilian casualties are real, not virtual – but to end it. It is impossible to remain indifferent to the tragedy of the people of Ukraine. Our neighbours across the eastern border, victims of foreign and hostile to their freedom policies of the powers, need full humanitarian support – and the national revival of Poland has been taking part in such aid operations since the beginning of the conflict.

An important element of these activities is support for war refugees: women, children, the elderly, the sick and wounded and their caregivers, who should be able to take refuge in Poland until the end of the conflict. However, their stay requires complete formalization (registration, temporary, renewable refugee visas) – because we are witnessing the use of the so-called Ukrainian channel to infiltrate into Europe illegal immigrants, absolutely preying on the sincere desire to help people in their tragic fate.

However, we strongly declare that we consider unacceptable and shameful – in the context of the situation in Ukraine – any attempts to silence the tragic events of the past for the Poles and the imposition by the media and political establishment of censorship on the painful Polish historical experience. The truth is the truth, and it cannot be”frozen” or forbidden in the name of the sick „”irritation” optics. It disrespects the memory of those who were killed and is a despicable disrespect to the entire nation. Crime remains a crime regardless of the current political circumstances.

*

It is clear that a permanent state of peace must be sought, and all political efforts must be subordinated to this. The national revival of Poland indicates the need for the following actions:

Step one: the end of the military struggle on the territory of Ukraine can be achieved by providing the two warring powers (USA-Russia) with a guarantee that there is no direct threat to each other. This means the need to withdraw Russian troops from Ukraine and move its offensive ground forces to the Don line – and at the same time remove all US ground offensive forces (including those operating under the NATO banner) behind the Elbe line. Only this can permanently end the direct military conflict, without exposing the US and Russia to a sense of loss of interventional control (the political area of dispute is still within the range of air operations). . Step two: the immediate withdrawal of Brussels from its efforts to seize Ukraine, Georgia and Moldova. The expansion of Brussels’ centralist ambitions is a simple invitation to further supranational conflicts. The process of deimperialization should also include Belarus, from close ties with which (built in the shape of the EU [to which current geopolitical position Belarus was led because of aggressive moves towards democratisation from the US, IMF, Soros and the EU - RwO]) Russia should withdraw. Giving up imperial political aspirations does not mean suspending economic contacts in the region; on the contrary, it gives them a purely pragmatic character. . Step three: the start of the Terra Libertatis phase – the creation of a belt of independent European states, free from the political control of the imperial powers (Russia, the EU and the US), separating them from each other. First and foremost, the TL should include post – communist countries where, despite years of Brussels propaganda, the understanding of the importance and potential strength of the nation state is still alive. This means moving away from political dependence on the European Union, whose character – if it is to survive in any form – must undergo a complete change. Already in 1996, the National Rebirth of Poland took a clear position on this issue: „we do not oppose international cooperation. There is nothing wrong with a sovereign country having agreements (economic, political, military) with other states or blocs of states. It is not international agreements that are bad, but the loss of the ability to conclude them-and to break them. We reject the idea of a united Europe, not because it is an international agreement, but precisely because it is not. There is a fundamental difference between a cooperation agreement and a lack of choice – even to leave the European Union. (…) A united Europe is a super – state, subordinated to the specific political and economic interests of supranational financial centres. In a united Europe, the economy, law and politics of individual nations are secondary, subordinate to the decisions of the central government „(An Open Letter „In defence of Freedom”, 11.04.1996). These views, confirmed by the events of the last few decades, we will maintain. Our geopolitical goal remains a Europe of Free Nations.

* The demands presented above by the National Rebirth of Poland may seem, in the current situation, to go too far. However, it is not true – as subordinate analysts try to convince-that a geopolitical system or arrangement once established remains so. After the first World War Poland regained its independence and gained its recognition as a state not because it deserved it, because in terms of the then (as well as the current) international policy, moral rations did not and do not have any significance. Poland regained its independence through the efforts of many years of political work carried out by a relatively small group of people under the leadership of Roman Dmowski, who in the final outcome – the Versailles negotiations – managed to convince, including opponents, to the concept of an independent Polish Republic and demonstrate the selfish benefits of the existence of a free Poland for the then main players of the European political scene. In turn, the lack of a clear policy and subordination to foreign influences made that after World War II Poland – a member of the victorious coalition, having its own army and organized elites – was liquidated as a state, and the consequences of its surrender by the allies into Soviet slavery are still felt today. The Versailles system was replaced by the Yalta system, which – in the absence of serious political concepts – swept Poland off the political map of the world.

The task of a responsible political movement, guided not by the narrow interest of ad hoc propaganda profits, but by a conscious commitment to the future, is therefore to create a vision of solutions that are optimal from the point of view of the next generations and to build support for them. This is the only thing that can change the world, not the brainless pursuit of the propagandists’ vision for a world deprived of freedom.

Executive Board of The National Rebirth of Poland (NOP) Warsaw, 15.03.2022

*

Version française

NARODOWE ODRODZENIE POLSKI (Renouveau National de la Pologne)

Guerres impérialistes – Les nationalistes radicaux face au conflit en Ukraine

La guerre en cours en Ukraine, qui a déjà causé d’énormes dégâts, des souffrances et la mort de civils innocents, n’est pas, et il convient de le souligner, une guerre entre la Russie et l’Ukraine. En Ukraine, avec la fin de l’empire russe et l’expansion des sphères d’influence de l’empire américain, renforcées par le soutien d’une nouvelle entité de l’ordre post-Yalta – le mastodonte centraliste appelé Union européenne s’étend. Dans cette guerre, les victimes sont les Ukrainiens, qui ont été choisis à leur corps défendant, comme élément test de la politique impériale américaine. Ils sont agités comme des cibles par les Américains sur lesquelles un tireur d’élite russe tire.

La responsabilité morale et politique du déclenchement de cette guerre est donc évidente : elle incombe aux États-Unis, qui cherchent à étendre leur sphère d’influence et de contrôle militaire en Europe ; L’Union européenne, qui pendant des années a corrompu l’establishment ukrainien, préparant ce pays à le priver d’une indépendance à court terme ; et la Russie , qui ne connaît qu’un seul moyen de mener une politique internationale : la violence militaire.

La vision de la guerre comme une lutte russo-ukrainienne construite dans les médias est en fait fausse. Et nous, nationalistes polonais, n’avons pas l’intention de participer à cette guerre en tant que partie au conflit. Nous ne serons pas la chair à canon des aspirations étrangères. Nous le disons clairement : les intérêts de l’empire américain ne sont pas les nôtres, pas plus que les intérêts de la Russie ou de l’Union européenne ne sont les nôtres. Au contraire : toute politique impériale ou quasi-impériale, toute tentative d’imposer une tutelle quelconque à n’importe quel pays en se prenant pour un Dieu, provoquent notre opposition résolue et notre résistance. Par contre, ceux qui essaient avec des logiques mentales les plus variées, contraire à la logique élémentaire, d’entraîner les Polonais dans une participation directe à ce conflit, pourraient être qualifié familièrement d’« idiots utiles » ; même s’ils sont ne sont réellement pas si utiles.

Le déchaînement de propagande des faux défenseurs de l’Ukraine, des médias déclarés « ennemis de la Russie de Poutine », montre à quel point l’hypocrisie de l’establishment politique et des cercles de pacotille qui lui sont associés, sont puissantes. Lorsqu’en 2015 le gouvernement de Moscou (rapport « Le néonazisme. Une menace pour les droits de l’homme, la démocratie et l’État de droit ») a annoncé une croisade contre le « fascisme européen » et indiqué des objectifs de liquidation politique (visant par exemple en Pologne, Renaissance Nationale de la Pologne ), le récit de Poutine a été repris avec empressement et a commencé à être mis en œuvre dans notre pays par des environnements « démocratiques » de toutes nuances. Les attaques contre les formations nationales polonaises se sont intensifiées dans les médias et l’appareil de sécurité, les parquets et les tribunaux ont été lancés dans des applications pratiques. Et lorsque la persécution massive des nationalistes locaux qui s’opposaient à la politique impériale et militaire de la Russie a commencé en Russie même, aucun de ces « démocrates » ne s’est levé pour défendre les réprouvés, et certains ont exprimé avec enthousiasme leur satisfaction quant à l’efficacité de l’appareil répressif russe. Aujourd’hui, ils se disent « opposants à Poutine », bien qu’ils aient soutenu ses visions idéologiques et politiques et aient largement contribué à leur diffusion en Pologne.

Pour mémoire, rappelons-le : le Réveil national de la Pologne s’est toujours levé et se lève pour combattre le projet mondialiste et défendre les formations politiques nationalistes, sans chauvinisme, y compris russes et ukrainiennes, réprimées par les régimes « démocratiques » – même si parfois leurs véritables maîtres étaient à Moscou, Bruxelles, Washington ou Tel-Aviv.

La tâche des forces politiques conscientes et responsables devrait évidemment être de lutter non pas pour aggraver le conflit – car la guerre n’est pas un jeu, et les pertes parmi la population civile sont réelles, non virtuelles – mais pour y mettre un terme. On ne peut rester indifférent à la tragédie du peuple ukrainien. Nos voisins d’au-delà de la frontière orientale, victimes de la politique des grandes puissances étrangères et hostiles à leur liberté, méritent un soutien humanitaire total – et le Réveil National de la Pologne a été impliqué dans de telles opérations d’aide depuis le début du conflit.

Un élément important de ces activités est le soutien aux réfugiés de guerre : femmes, enfants, personnes âgées, malades et blessés, et leurs soignants, qui doivent compter sur la possibilité d’un refuge en Pologne jusqu’à la fin du conflit. Leur séjour nécessite cependant une formalisation complète (enregistrement, visas de réfugiés temporaires, renouvelables) – afin de ne pas assister à l’utilisation de ce qu’on appelle une « route ukrainienne » pour la pénétration des immigrés illégaux en Europe, s’attaquant impitoyablement à un désir sincère d’aider les gens dans leur destin tragique.

Cependant, nous déclarons fermement que nous considérons comme inacceptables et honteuses – dans le contexte de la situation en Ukraine – toute tentative de dissimuler les événements tragiques du passé pour les Polonais et d’imposer la censure sur les douloureuses expériences historiques polonaises par les médias et l’establishment politique. La vérité ne peut pas être tue, « gelée » ou interdite au nom d’un risque « d’irritation » optique C’est une insulte à la mémoire des assassinés et c’est un irrespect scélérat pour toute la nation. Le crime reste un crime quelles que soient les conditions politiques actuelles.

Il est évident que tous les efforts politiques doivent être poursuivis, et ceux-ci doivent être subordonnés à la réalisation d’un état de paix permanente. La Renaissance Nationale de la Pologne propose donc les actions suivantes:

Première étape: la fin de la lutte militaire en Ukraine peut avoir lieu en fournissant aux deux puissances combattantes (USA-Russie) la garantie qu’il n’y aura pas de menace mutuelle directe. Cela signifie la nécessité de retirer les troupes russes d’Ukraine et de déplacer ses forces terrestres offensives vers la ligne du Don – et en même temps de retirer toutes les forces offensives terrestres américaines (y compris celles opérant sous la bannière de l’OTAN) au-delà de la ligne de l’Elbe. Seul cela peut mettre définitivement fin à un conflit de guerre direct, sans exposer les USA et la Russie au sentiment de perdre le contrôle de l’intervention (la zone politique contestée reste à portée des opérations aériennes).

Deuxième étape: mettre fin immédiatement aux efforts de Bruxelles pour intégrer l’Ukraine, la Géorgie et la Moldavie. L’extension des ambitions centralisatrices de Bruxelles est une simple invitation à de nouveaux conflits de dimension transnationale. Le processus de désimpérialisation devrait également inclure la Biélorussie, dont les liens étroits avec lesquels la Russie (construite sous la forme de l’UE) devrait se retirer. Renoncer aux aspirations politiques impériales ne signifie pas suspendre les contacts économiques dans la région, au contraire – cela leur donne un caractère purement pragmatique.

Troisième étape: Lancer une phase de « Terra Libertatis » – une ceinture d’États européens indépendants, libres du contrôle politique des forces impériales (Russie, UE et États-Unis), les séparant les uns des autres. En premier lieu, la TL devrait couvrir les pays post-communistes dans lesquels – malgré de nombreuses années de propagande bruxelloise – la compréhension de l’importance et de la force potentielle de l’État-nation est toujours vivante. Cela signifie s’éloigner de la dépendance politique vis-à-vis de l’Union européenne, dont le caractère – pour survivre sous une forme ou une autre – doit être totalement modifié. Dès 1996, la Renaissance Nationale de la Pologne a pris une position claire sur cette question : « Nous ne sommes pas contre la coopération internationale. Il n’y a rien de mal à ce qu’un pays souverain conclue des accords (économiques, politiques, militaires) avec d’autres États ou blocs d’États. Ce ne sont pas les accords internationaux qui sont mauvais, mais la perte de la possibilité de les conclure – et de les rompre. Nous rejetons l’idée d’une Europe unie non pas parce qu’il s’agit d’un arrangement international, mais précisément parce qu’il ne l’est pas. Il y a une différence fondamentale entre un accord de coopération et l’absence de choix – même de quitter l’Union européenne. (…) L’unification européiste se veut un super-État, subordonné aux intérêts politiques et économiques spécifiques des centres financiers supranationaux. L’économie, le droit et la politique des nations indépendantes sont secondaires dans cette intégration européenne, subordonnés aux décisions du gouvernement central » (Lettre ouverte, « Pour la défense de la liberté », 11 avril 1996). Nous maintenons ces vues, confirmées par les événements des dernières décennies. L’Europe des nations libres reste notre objectif géopolitique.

Les postulats présentés ci-dessus par la Renaissance Nationale de la Pologne peuvent sembler, dans la situation actuelle, aller trop loin. Cependant, il n’est pas vrai – comme tentent de le convaincre des analystes inférieurs – qu’une fois établi, un système géopolitique ou un système le reste. Après la Première Guerre mondiale, la Pologne a retrouvé son indépendance et a été reconnue en tant qu’État non pas parce qu’elle le méritait, car dans le contexte de la politique internationale de l’époque (ainsi que d’aujourd’hui), les raisons morales n’avaient et n’ont aucune importance. La Pologne a retrouvé son indépendance grâce à l’effort de nombreuses années de travail politique, mené par un groupe relativement restreint de personnes sous la direction de Roman Dmowski, qui, lors du règlement final – les négociations de Versailles – a réussi à convaincre, également les opposants, au concept de la République indépendante de Pologne et de démontrer les avantages qu’une Pologne libre assurerait pour chacun des acteurs majeurs de l’époque sur la scène politique européenne. À son tour, l’absence d’une politique affirmée et la subordination aux influences étrangères signifiaient qu’après la Seconde Guerre mondiale, la Pologne – membre de la coalition victorieuse, avec sa propre armée et des élites organisées – a été liquidée en tant qu’État, et les effets de l’abandon par les Alliés se sont traduits par la soumission à l’esclavage soviétique qui se fait encore sentir aujourd’hui. Le système de Versailles a été remplacé par l’ordre de Yalta, qui – en raison de l’échec de la mise en œuvre de concepts politiques sérieux – a rayé la Pologne de la carte politique du monde.

La tâche d’un mouvement politique responsable, guidé non pas par un intérêt étroit de gains de propagande ad hoc, mais par un engagement conscient du côté de l’avenir, est donc d’imaginer des solutions optimales du point de vue des générations futures et de les soutenir. C’est la seule façon de changer le monde, de ne pas suivre sans réfléchir la vision d’un monde privé de liberté créée par les propagandistes.

jeune-nation.com/kultur/culture/maj-26-06-2022-russie-ukraine-tour-dhorizon-des-reactions-nationalistes-en-europe