Polskie życie polityczne jest – i tu zgodzę się, co do konkluzji, z telewizyjnymi kaznodziejami demokracji – dwubiegunowe. Tyle że (i tu odstawiam gadające pustaki do komórki), po jednej stronie znajdują się Panowie, a po drugiej Niewolnicy. I jak to w życiu onegdaj bywało – Niewolników zdaje się być zdecydowanie więcej. Niewolnik nie podejmuje służby, bo nawet i służba bywa... 

Współczesna demokracja liberalna, łaskawie panująca nam na świecie (przynajmniej w sporej jego części), wyciągnęła praktyczne wnioski z porażki mało wydolnego – właśnie przez błąd nadgorliwości – systemu sowieckiego. Żyj lub zdychaj, krytykuj (umiarkowanie), a wszystko będzie dobrze. Smutni panowie nie przyjdą wówczas w nocy rozweselić cię gazem czy pałką, a „suka”...